ว็อล์ฟกัง เพาล์ (เยอรมัน: Wolfgang Paul; 10 สิงหาคม ค.ศ. 1913 – 7 ธันวาคม ค.ศ. 1993) เป็นนักฟิสิกส์ชาวเยอรมัน เกิดที่เมืองโลเร็นทซ์เคียร์ชในแซกโซนี เป็นบุตรคนที่ 4 จากทั้งหมด 6 คนของเทโอดอร์และเอลีซาเบ็ท (นามสกุลเดิม รุพเพิล) เพาล์[2] เพาล์เติบโตที่เมืองมิวนิกและเรียนที่มหาวิทยาลัยเทคนิคมิวนิก ก่อนจะย้ายไปเรียนที่มหาวิทยาลัยเทคนิคเบอร์ลินและตามฮันส์ ค็อพเฟอร์มัน ที่ปรึกษาระดับปริญญาเอกไปที่มหาวิทยาลัยคีล เพาล์เรียนจบปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัยเทคนิคเบอร์ลินในปี ค.ศ. 1940 ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เขาศึกษาการแยกไอโซโทป ซึ่งเป็นหนึ่งในกระบวนการสำคัญในการสร้างอาวุธนิวเคลียร์หลังจากเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยเกิททิงเงินกับค็อพเฟอร์มัน ในปี ค.ศ. 1952 เพาล์ดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์ด้านฟิสิกส์ทดลองที่มหาวิทยาลัยบ็อน เขาดำรงตำแหน่งนี้ถึงปี ค.ศ. 1993 ระหว่างปี ค.ศ. 1965–1967 เพาล์ดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการส่วนฟิสิกส์นิวเคลียร์ที่องค์การวิจัยนิวเคลียร์ยุโรป (เซิร์น)เพาล์มีผลงานที่สำคัญคือการพัฒนาเทคนิคการดักจับไออน ซึ่งมีประโยชน์ต่อการศึกษาอนุภาคย่อยของอะตอม ในปี ค.ศ. 1989 เพาล์ได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ร่วมกับฮันส์ เกออร์ค เดเม็ลท์ สำหรับการพัฒนาเทคนิคนี้ รางวัลอีกส่วนมอบให้นอร์แมน ฟอสเตอร์ แรมซีย์ จูเนียร์[3]ด้านชีวิตส่วนตัว เพาล์แต่งงานครั้งแรกกับลีเซอล็อทเทอ เพาล์ (นามสกุลเดิม เฮียร์เชอ) ทั้งคู่มีบุตรด้วยกัน 4 คน ต่อมาในปี ค.ศ. 1979 เขาแต่งงานใหม่กับ ดร.โดริส วัลช์-เพาล์ เพาล์เสียชีวิตที่เมืองบ็อนในปี ค.ศ. 1993[4]